poniedziałek, 29 września 2014

Daria Galant- biografia


Daria Galant (ur. 1973 r. we Wrocławiu)- polska powieściopisarka, poetka, eseistka, dramatopisarka, reżyser. Autorka sztuk wizualnych i audiowizualnych. Autorka filozoficzno- artystycznej koncepcji Teoria Białej Emocji (White Emotion Theory)
Tworzy literaturę fantastyczną, obyczajową, sensacyjną, poetycką. To również scenarzystka i autorka filmów dokumentalnych, filmów artystycznych, obrazów filmowych i obrazów malarskich. Poetycka wizja świata w jej twórczości a jednocześnie wartko płynąca i rozbudowana fabuła- są charakterystyczne dla pisarstwa tej autorki. Język jej powieści, dramatów, opowiadań, obrazów filmowych to połączenie poetyckiej ekspresji z kunsztem beletrystycznym powieści psychologicznej, powieści filozoficznej oraz komediodramatem (np. dramat w trzech aktach pt: "Departament Straconego Czasu"- Warszawa. 2015).

Początki twórczości literackiej
Pisała od dziecka. Karierę pisarską rozpoczęła w wieku szesnastu lat, publikując wiersze i artykuły w dolnośląskiej gazecie "Wiadomości Świdnickie". Również w tym tytule przypadł debiut literacki autorki, ponieważ gazeta zaprezentowała jej kilka utworów poetyckich wraz z krótkim wywiadem. Daria była wtedy uczennicą II klasy liceum ogólnokształcącego.
Następnie będąc na studiach filologicznych we Wrocławiu, pisała do wrocławskich gazet środowiska studenckiego. Jej wczesne teksty np. znajdują się w czasopiśmie "Szermierz". W 1995 roku wygrała konkurs na reportaż, ogłoszony przez jedną z wrocławskich gazet, lecz nie zdecydowała się na współpracę z tytułem. Wyjechała z Wrocławia do Warszawy, gdzie zaczęła współpracę z magazynem ilustrowanym "TIM". W 1996 r. rozpoczęła pracę na etacie w "Kurierze Polskim" w dziale krajowym, mieszczącym się w Warszawie na ul. Zgoda 11. Pisała artykuły, reportaże społeczne, opowiadania a jej teksty były często przytaczane przez PAP oraz systematycznie figurowały w przeglądach prasy.
Od 1998 r do 2002 "Magazyn Rzeczpospolitej" publikował w comiesięcznej odsłonie cykl opowiadań autorki. Opowiadania miały charakter literackiej groteski. Rubryka powołana została przez ówczesnego redaktora naczelnego "Magazynu" Jacka Lutomskiego, jak również nazwa tytułu cyklu opowiadań "Samo życie". Pisarka otrzymała swoją rubrykę, jako autor wyłoniony w ramach konkursu, do którego startowało wielu znakomitych dziennikarzy i publicystów.
Od 1999 r. pisała reportaże i eseje dla dwutygodnika Cogito. Swoje teksty opatrywała własnymi wierszami, podpisując je pseudonimem Pride (Duma- ang). W 1999 r. zakończyła pracę w Kurierze Polskim, gdyż gazeta przestała istnieć. Według listy płac i zatrudnienia, była ostatnim zwolnionym publicystą. - Pracowałam przy komputerze w zupełnie pustej redakcji. Za paroma ścianami był już tylko fotoskład i nikogo więcej - wspomina pisarka.
Jako autor pisała dla wielu tytułów, publikując opowiadania, artykuły i zbeletryzowane reportaże. Między innymi jej teksty ukazywały się w magazynie "Gentelmen", czasopiśmie "Aneks", "Życiu Warszawy" i wielu innych.
W  latach 2001- 2003 pisała dla "Magazynu Rzeczpospolitej" artykuły z dziedziny psychologii a dodatek Rzeczpospolitej "Moje Prawo", zamieszczał jej publikacje z dziedziny prawa. W latach 2007- 2009 magazyn psychologiczny "Odnowa. Świadomie kieruj swoim życiem" publikował felietony literackie pisarki pt: "Ballady". Spory cykl autorskich felietonów i esejów ukazywał się w latach 2008-2011 w tygodniku "Wyszkowiak" prasy nadbużańskiej terenów wschodniej Polski. Również miesięcznik "Się Dzieje", w latach 2011- 2013 publikuje eseje pisarki. Od roku 2011 artykuły pisarki ukazują się również w ogólnopolskim magazynie psychologicznym "Sens". 
W roku 2013 od kwietnia do września ogólnopolski magazyn jeździecki "Konie i Rumaki" publikuje sześć artykułów pisarki, dotyczących zaklinania koni i metody pracy z końmi Holy Equus (HEQ), której jest autorką. Praca z końmi, zrozumienie ich psychiki i hodowla zajęły ważne miejsce w działalności powieściopisarki. Jest- zdaniem nieżyjącego już prof. Ludwika Maciąga malarza i znawcy koni oraz Anny Dębskiej legendarnej rzeźbiarki i hodowczyni koni arabskich- mistrzynią jazdy konnej.- Staram się, by konie ujeżdżone były na lekkości i precyzji- mówi pisarka, pytana o swoją technikę jeździecką.

Powieści, wiersze, opowiadania, dramaty
Debiut prozatorski przypada na rok 2002. Jest nim powieść egzystencjalna "Bóg ukrył się w górach", wydana przez lubelskie wydawnictwo Polihymnia. Posłowie do I-go wydania zatytułowane "W krainie nadistnienia" pisze literaturoznawca Donat Niewiadomski. Jest to historia Magdaleny, młodej kobiety, która dusi się w związku z lekkomyślnym i toksycznym mężczyzną, ucieka w Bieszczady, gdzie spotyka wyzwolenie dla własnej duszy. Wraca zmieniona, by podjąć słuszne dla siebie decyzje.
Następna książka autorki to powieść "Południca", wydana w 2005 roku przez warszawskie wydawnictwo "Czarna Perła". To napisana z rozmachem powieść o gotyckiej miłości: uzależniającej, na całe życie, potężnej. Powieść obfituje w malarskie opisy przyrody, wkomponowane w akcję, trzymającą czytelników w napięciu do samego końca. Recenzję "Południcy" (I- go wydania) napisał prof. dr hab. Tadeusz Żabski z Uniwersytetu Wrocławskiego oraz dr Agnieszka Kuniczuk- Trzcinowicz (badaczka literatury).
Kolejną książką jest zbiór poezji "Lilith", wydany w 2007 roku przez Instytut Wydawniczy Świadectwo z Bydgoszczy. Wiersze, przepełnione głęboką refleksją egzystencjalną, niezwykle dojrzałe poetycko, pisane były przez autorkę od siedemnastego roku życia po czasy współczesne publikacji. Recenzja poezji ukazała się w wydaniu czasopisma literackiego "Akant", napisana przez Filipa Ludwika Czecha pt "Poezja pod wysokim patronem".
W 2008 roku wydana zostaje kolejna powieść pt: "Siostry Opposto", przez warszawskie wydawnictwo Arte Cinema Films. To powieść gotycka, której akcja rozgrywa się w starej karczmie na Bagnach Pulwy, prowadzonej przez dwie siostry bliźniaczki. Trafia tam zrządzeniem złego przypadku Filip Ławrynowicz, mężczyzna reprezentujący typ bezwzględnego w uczuciach biznesmena, trafiając tym samym w środek mrocznych wydarzeń.
Kolejna książka nosi tytuł  "Kobieta o oczach rzeki" i wydana zostaje w 2013 roku również przez warszawskie wydawnictwo Arte Cinema Films. To zbiór poetyckich opowiadań, które ukazują losy i myśli bohaterów, zamieszkałych nad rzeką Bug. W opowiadaniach tych charakterystyczną cechą literacką jest personalizacja przyrody (rzeki, drzew itp.) oraz psychologiczny charakter zmagań bohaterów ze swoim życiem. Opowiadania nawiązują do antropologii romantycznej, którą autorka posługuje się, by opisać dwoistą naturę człowieka.
W 2015 roku wychodzi dramat pisarki pt: "Departament Straconego Czasu", wydany przez Warszawską Firmę Wydawniczą. Literacka premiera dramatu ma miejsce w Bibliotece Multimedialnej w Warszawie a autorskiej interpretacji fragmentów sztuki dokonuje Jerzy Łuszcz- aktor dramatyczny.

Twórczość filmowa
Twórczość filmowa pisarki datuje się od 1998 r. kiedy jej pierwsze krótkie formy dokumentalne emitowane są w paśmie "Exspress TV" w Polsacie. Następnie w latach od 1998 do 2007 jest reżyserem, scenarzystą i autorem tekstów dla lektora telenoweli dokumentalnej pt: "Drogówka" (pierwsze dwa odcinki "Drogówki" reżyserował Wojtek Smarzowski). Jej praca przy filmie trwa aż do ściągnięcia programu z anteny przez Stację TV 4. Sukces oglądalności tzw. dawnej "Drogówki" (potem powstało wiele podobnych paradokumentów, opierających się na koncepcji "Drogówki" z lat 1998-2007) polegał na innowacyjnym podejściu do materii reportażu. Po raz pierwszy został wprowadzony lektor-narrator w konwencji narratora wszechwiedzącego i tzw.bohater dokumentu.To beletrystyczne i pisarskie podejście do materii filmu, wprowadzone przez autorkę, pozwoliło tyle lat przetrwać tej serii na antenie komercyjnej telewizji. W latach 1999- 2006 pisarka tworzy drugą serię dokumentalnych filmów policyjnych pt: "Komenda", w których jest reżyserem, scenarzystą i autorem tekstów dla lektora. Odcinek pilotażowy "Komendy", ukazujący kulisy pracy policji kryminalnej, wygrywa audiotele (w którym głosowali widzowie, jaki cykl pragną oglądać na antenie TV 4) i rusza jego cotygodniowa emisja. Film, reżyserowany w mrocznej, ale dynamicznej koncepcję suspensu, pozwala autorce na kreacji nastroju i grę wyobraźnią widza. W międzyczasie w latach 2004- 2005 na zlecenie TV 4 pisarka tworzy koncepcję filmu dokumentalnego pt: "Strażacy", który reżyseruje i jest autorem scenariusza. W 2007 TV 4 zakupuje prawa do ekranizacji paru opowiadań pisarki i powstaje pięć odcinków filmu paradokumentalnego pt "Opowieści policyjne" (nowele filmowe na podstawie opowiadań pisarki pod tym samym tytułem: "Mim", "Kod DNA, "Dziewczyna i wiatr", "Nocny autobus", "Wybuch").
W "Opowieściach policyjnych" (których pierwotny tytuł brzmiał "Pościg za ciemnością") ujawnia się poetycka wizja filmu, jako kreacji wyobraźni.- Tak naprawdę nigdy mnie nie interesował film, jako reportaż- mówi pisarka.- Z ulgą przyjęłam wiadomość, że cykl "Drogówki" zostaje zakończony. Męczyłam się w tym formacie- wyznaje.
W 2008 r. pisarka pisze scenariusz i reżyseruje półgodzinny film dokumentalny o wybitnej rzeźbiarce animalistycznej (prywatnie przyjaciółce pisarki) i założycielce II powojennej hodowli konia arabskiego w Polsce- Annie Dębskiej pt: "Opowieść o koniach i ludziach. Anna Dębska", emitowany w TVP 2.
Następnie w 2009 r realizuje również film dokumentalny na podstawie swojego scenariusza pt: "Daniel i konie" o pasji jeździeckiej aktora Daniela Olbrychskiego. Film ma premierę w TVP 2.
W 2011 roku autorka realizuje film artystyczny pt: "Nadbużański Teatr Konny" (wyd. DVD Collection), w 2012 film dokumentalny "Magia Kurpiów Białych" (emitowany w TVR w 2013 r., również wyd. DVD Collection) oraz w 2013 w Muzeum w Mielniku na Podlasiu premierę ma dzieło filmowe artystki pt: :"Musiałowicz". To film o twórczości wybitnego malarza mistyka Henryka Musiałowicza. Muzeum zamawia premierę filmu na 100- lecie urodzin Musiałowicza, bowiem jest w posiadaniu stałej wystawy dzieł mistrza.          
Ciekawostki
Daria Galant urodziła się  5 września 1973 r. we Wrocławiu na Dolnym Śląsku. Jej ojciec- Maciej Galant- był inżynierem elektrykiem po Politechnice Wrocławskiej a matka Ewa Olszowska (primo voto Galant) filologiem polskim po Uniwersytecie Wrocławskim. Od najmłodszych lat Daria przejawiała talent pisarski. Swoje pierwsze powieści tworzyła zanim nauczyła się pisać i nagrywała je na magnetofon. Od momentu wczesnego , ale za to sprawnego władania piórem, jako dziecko a potem nastolatka napisała ręcznie wiele tomów powieści, które są w posiadaniu jej rodziny do dziś. A wszystko za sprawą matki Ewy, która pieczołowicie przez wszystkie lata przechowywała próby literackie swojej córki. Będąc w podstawówce, potem w liceum ogólnokształcącym, powieści Darii (mimo że pisane ręcznie i ręcznie wydane w liczbie tylko po jednym egzemplarzu) miały już rzesze wiernych czytelników. Dlatego Daria, zmuszona dużą poczytnością swoich dziecięcych i młodzieżowych dzieł, założyła bibliotekę a powieści były wypożyczane przez jej kolegów i koleżanki a następnie opiniowane. Opinie te również ocalały i znajdują się w archiwum pisarki. Po studiach rodzice pisarki wyprowadzili się z Wrocławia i podjęli pracę- Maciej, jako wykładowca w Wyższej Szkole Inżynierska w Zielonej Górze a Ewa na Wyższej Szkole Pedagogicznej (dziś Uniwersytet Zielonogórski). Ewa rozpoczęła też pisanie doktoratu z Baroku u prof. Czesława Hernasa na Uniwersytecie Wrocławskim, ale go nie ukończyła. Zrezygnowała również po pewnym czasie z pracy naukowej, najpierw pracując w wydawnictwach, potem na rzecz edukacji. Została nauczycielem języka polskiego w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Sporą część swojej kariery zawodowej poświęciła organizacji oświaty. Przez wiele lat  była m.inn dyrektorem szkoły nr. 12 w Świdnicy na Dolnym Śląsku. Maciej Galant, zanim odszedł od szkolnictwa wyższego do zakładu ZASTAL Zielona Góra, gdzie zajmował się handlem zagranicznym i marketingiem, był autorem wraz ze Stanisławem Iwanem publikacji Wyższej Szkoły Inżynierskiej: "Ćwiczenia laboratoryjne z przekształtników statycznych", która znajduje się w katalogach Biblioteki Narodowej w Warszawie (nr. bibliografii narodowej PB 448/77) w kategorii "Układy elektryczne. Ćwiczenia i zadania dla szkół wyższych. Gdy Daria ma osiem lat małżeństwo przenosi się z Zielonej Góry do Świdnicy na Dolnym Śląsku. Do miasta w bezpośrednim otoczeniu Gór Sowich. Tam pisarka kończy szkołę podstawową i liceum (II Liceum Ogólnokształcące w Świdnicy) a potem studia na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W wieku szesnastu lat, wraz z grupą przyjaciół z liceum, rozpoczyna pisanie w lokalnej gazecie "Wiadomości Świdnickie". Za pierwszą wierszówkę kupuje gipsową rzeźbę Białego Buddy, który od tamtej pory jest dla niej symbolem literackiej drogi. Biały Budda do dziś znajduje się w pracowni pisarki.




Książki:
Bóg ukrył się w górach- powieść  (2002)
Południca - powieść                     (2005)
Lilith - zbiór wierszy                      (2007)
Siostry Opposto- powieść            (2008)

Kobieta o oczach rzeki- zbiór opowiadań  (2013)